معماری ایرانی اسلامی

معماری اسلامی به دلیل آمیخته شدن با با رنگ های درخشان ، الگوهای غنی و طرح های متقارن شناخته شده است. سبک معماری اسلامی برگرفته از اصول هندسی و هنرهای ابداعی است. مناره آجری یا برج مانند که دارای پنجره های کوچک و پله های محصور است یکی از قدیمی ترین عناصر معماری اسلامی است و در تمام مساجد یافت می  شود.

ایوان های بزرگ که به صورت فضاهای ورودی و خروجی ساخته می شوند از دیگر  ویژگی های معماری اسلامی است که از تابش مستقیم آفتاب جلوگیری می کند.  از عناصر دیگر که سبک معماری در خود گنجانده است گنبد  است. یک زیارتگاه قرن هفتم در اورشلیم ، نخستین بنای اسلامی است که از این عنصر معماری بهره برده است. یکی از پرکاربردترین متریال ها در سبک معماری اسلامی کاشی است. کاشی هایی با رنگ غالب سبز ، آبی و سفید که باعث جلای روح انسان می شود. گل بیشترین نقش به کار رفته بر روی کاشی ها است. البته طرح های گلدار را در دیوار و سقف بناهای اسلامی نیز می توان مشاهده کرد.

مصالح به کار رفته در بناهای اسلامی شامل آجر ، گچ ، خشت ، سنگ ، چوب و شیشه است. یکی دیگر از ویژگی های معماری اسلامی طاق است که در ورودی و فضای داخلی مشهود است است. رایج ترین شکل طاق ، طاق نعل اسبی است. قوس طاق نعل اسبی از نیم دایره فراتر است. عنصر نهایی معماری اسلامی توجه به جزئیات زینتی است. این رویکرد پرشکوه نه تنها در نمای بیرونی بنا به کار گرفته شده است بلکه در فضای داخلی نیز قابل مشاهده است. خوش نویسی ها ، سنگ های زیبا و آجرکاری های ظریف از جمله این موارد هستند.